Ο Ελληνικός Πεζοπορικός Ορειβατικός Σύλλογος Μακρακώμης, ανέλαβε να διοργανώσει σε συνεργασία με τον Δήμο Μακρακώμης και την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος, τον ορεινό αγώνα Goulinas Trail.
Το αποτέλεσμα άφησε ικανοποιημένο και τον πιο απαιτητικό αθλητή που επισκέφτηκε την Σπερχειάδα το διήμερο που μόλις ολοκληρώθηκε.
Ένας αγώνας των 12χλμ, που έλαβαν μέρος και τερμάτισαν 72 αθλητές και ένας αυτός των 30χλμ, που τράβηξε την προσοχή 62 περίπου αθλητών. Τίποτε δεν ήταν εύκολο στην αρχή και των δύο διαδρομών και όλα φαινόντουσαν βουνό. Μάλιστα είχε και όνομα. Γουλινάς.
Με λίγα λόγια, Γουλινάς με το όνομα, δλδ…
Για τους περισσότερους από εμάς, το ταξίδι ξεκίνησε το Σάββατο το πρωί, από τα σπίτια μας. Άφιξη στην Σπερχειάδα, τακτοποίηση στα δωμάτια και μετά βόλτα για φαγητό και κοκορέτσι. Το αφάν γκατέ της περιοχής. Το βραδάκι στην κεντρική πλατεία, οργανώθηκε το πάστα πάρτι, από την οικογενειακή επιχείρηση Αγαθοεδέσματα , με κρύα μακαρονοσαλάτα για όλους, όπως και εκλεκτό ζεστό αλμυρό τραχανά. Πήραν φωτιά τα κουτάλια και τα πιρούνια, λέμε.
Πλησίασαν μεσάνυχτα και φύγαμε για ολοκληρωτική ξεκούραση. Εγερτήριο νωρίς το πρωί, καθώς στις 08.30 απογειώθηκαν οι δρομείς των 30χλμ και στις 09.30 πήραμε θέσεις εμείς, οι ταλαίπωροι.
Ωραίος καιρός, με τον ήλιο να παίζει παιχνίδια με τα σύννεφα και εμάς να παίζουμε με τις υψομετρικές και τις μειωμένες ταχύτητες. Για τα πρώτα 4,50χλμ, ξέραμε καλά πως έπρεπε να μαζέψουμε 700μ υψομετρικής και μετά όλα, θα έπαιρναν τον χωματόδρομό τους και το μονοπάτι τους.
Δεν θα πω πως το βγάλαμε εύκολα το ανηφοράκι , αλλά κάθε φορά που κοιτάζαμε πίσω , μήπως και μας πλησιάζει κανείς και χάσουμε θέση στο βάθρο (λέμε τώρα), η θέα μας αποζημίωνε . Σταθμοί πλήρως εξοπλισμένοι, αλμυρά, νερά, ισοτονικά, μπισκοτάκια , πατατάκια και το καλύτερο όλων, το λουκουμάκι μας.
Πέρασε λοιπόν η ώρα, είπαμε με τον φίλο Δημήτρη, να βάλουμε τα καλά μας, να αναπτύξουμε ταχύτητα δρομική και να πάμε για τερματισμό. Μια πλατεία σηκώθηκε στο πόδι όταν μας αντίκρυσε. Δάκρυσαν και οι πέτρες που μας είδαν. Τερματίσαμε επιτέλους. Μετάλλιο, νερό, αναψυκτικό, σακούλα με εδέσματα και δωράκια, κέρασμα σπανακόπιτας και τυρόπιτας, μπυρίτσα κρύα.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ε.Π.Ο.Σ.Μακρακώμης , Λάμπρου Γιάννης, ήταν παντού . Στο τηλέφωνο, να λύσει απορίες, να σηκώσει κιβώτια, να δώσει αριθμούς, να χειροκροτήσει στον τερματισμό, να κάνει απονομές. Σήμερα που γράφω, αποκλείεται να σηκώσει τηλέφωνο. Θα είναι “dead meat” στο κρεββάτι του. Και καλά θα κάνει.
Η Ελένη Συλεούνη, το κορίτσι θαύμα της διοργάνωσης, ήταν κι εκείνη παντού και για όλη την ώρα, όρθια. Απορώ πως τα κατάφερε να βγάλει σε πέρας μέχρι τέλους το αθλητικό αυτό γεγονός της Σπερχειάδας. Γιατί το λέω ? Γιατί όποιος έψαχνε και δεν έβρισκε τον Γιάννη, ως διά μαγείας, έβρισκε μπροστά του την Ελένη. Η λύση λοιπόν υπάρχει και έχει όνομα γυναικείο. Ελένη και μπράβο σου.
Εγώ να πω, ένα μεγάλο μπράβο, σε όλα τα παιδιά της περιοχής , που έσκυψαν πάνω από τους διοργανωτές, προσέφεραν την βοήθειά τους και τον χρόνο τους, για να απολαύσουμε όλοι εμείς το εξαιρετικό αυτό αποτέλεσμα. Ένα μπράβο στους χορηγούς που βοήθησαν με δώρα ή χρηματικά ποσά την διοργάνωση, γιατί χωρίς εκείνους , δύσκολα τα πράγματα… Ένα επίσης μπράβο από εμάς, στην Δημοτική αρχή, στον Δήμαρχο και όλους όσους τον πλαισιώνουν, ώστε να πάρει τις σωστές αποφάσεις για τον τόπο του. Τίποτα δεν έρχεται μόνο του και χωρίς υποστήριξη.
Και του χρόνου με υγεία.