Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω Williams και έχω εντυπωσιαστεί. Χρησιμοποιώντας την επιστολική γραφή, αφηγείται την ζωή του Οκταβιανού Αυγούστου (Γάϊος Οκτάβιος Αύγουστος Θεού Υιός – όπως είναι το πλήρες όνομα του) μέσα από επιστολές και απομνημονεύματα τα οποία είναι αποκυήματα του συγγραφέα που όμως εξιστορούν αληθινά γεγονότα. Ομολογώ πως γνώριζα ελάχιστα πράγματα για τη ζωή του και αυτά είχαν να κάνουν κυρίως με τη σχέση που είχε με τον Ιούλιο Καίσαρα, την βασίλισσα Κλεοπάτρα και τον Μάρκο Αντώνιο. Ο Williams παρουσιάζει αγιοποιημένο τον Αύγουστο ένα χαρακτήρα αμείλικτο, μοχθηρό, φιλόδοξο ο οποίος δεν είχε ούτε καν τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά ενός καλού Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Είχε κάποιες λογοτεχνικές ανησυχίες αλλά του άρεσε να διοργανώνει μονομαχίες και να παίζει ζάρια. Είχε πολιτική οξύνοια αλλά δεν ασχολιόταν με τη φιλοσοφία, τη ρητορική ή τα λογοτεχνικά αν και συναναστρεφόταν ποιητές. Τα ελληνικά του ήταν φρικτά και η ρητορική του αδύναμη. Ίσως να έφταιγε ότι ήταν ντροπαλός και μετριοπαθής ως χαρακτήρας. Το βιβλιο ξεκινά με τον θάνατο του Ιουλίου Καίσαρα και ολοκληρώνεται με τον θάνατο του Οκταβιανού. Σε όλη αυτή την διαδρομή βλέπουμε ένα χαρακτήρα αμείλικτο ο οποίος μπρος στην εξουσία και την ευημερία της Ρώμης δεν διστάζει να θυσιάσει την προσωπική του ζωή. Απομονώνεται από τους φίλους του, δεν μοιράζεται τις σκέψεις του, παντρεύει την αδελφή του και την κόρη του για να κλείσει πολιτικές συμφωνίες και όλα αυτά για το καλό της Ρώμης. Η εξορία της κόρης του που ο ίδιος αποφάσισε του στοίχισε. Ένας σημαντικός αυτοκράτορας που εξασφάλισε στην Ρώμη τη λεγόμενη Pax Romana (ειρηνική περίοδος), μεταρρύθμισε το φορολογικό σύστημα, συγκρότησε στόλο και στρατό. Επάξια έφερε τον τίτλο Αύγουστος (Σεβαστός) .
Σχόλια για το βιβλίο από την Όλγα Κωνσταντοπούλου