Κάναμε μια ευχάριστη συζήτηση εξ αποστάσεως και δια τηλεφώνου με τον Νίκο Ροδόπουλο, καθώς οι αποστάσεις μικραίνουν εύκολα με την χρήση αεροπλάνου, αλλά δυστυχώς Νέα Μάκρη – Πάτρα, δεν έχει ακόμη πτήσεις.
Διαπιστώσαμε πως ο Νίκος είναι συγκροτημένος αθλητής μόνιμος κάτοικος Πάτρας, ανύμφευτος , αθλητής της Technica Hellas και της Nutrition.
Τι άλλο είπαμε ? Δεν θα τα μάθετε όλα, αλλά θα μάθετε αρκετά από αυτά. Ξεκινάμε λοιπόν….
Νίκο , πόσο καιρό ασχολείσαι με το ορεινό τρέξιμο, καθώς αυτό είναι όπως δείχνουν τα πράγματα το καλό σου “προφίλ”.
Με το τρέξιμο γενικά ασχολούμαι περίπου δέκα χρόνια , αλλά από την αρχή με κέρδισαν τα βουνά. Βέβαια δεν λέω όχι και στην άσφαλτο. Μαραθώνιους έχω κάνει δέκα , με μεγάλο ποσοστό στην Κλασσική και με έναν Μαραθώνιο που έκανα στην Νεκρά Θάλασσα. Μάλιστα ο συγκεκριμένος ήταν 10% επί ασφάλτου και ο υπόλοιπος σε χώμα.
Ποιος ήταν ο δυσκολότερος αγώνας που συμμετείχες μέχρι σήμερα ?
Για εμένα ένας δύσκολος αγώνας θεωρείται αυτός που πρέπει να κάνω πολλά χιλιόμετρα και έχω πάει απροετοίμαστος. Μου έχει τύχει μια χρονιά σε έναν αγώνα στον Όλυμπο. Έτρεχα και έλεγα συνέχεια μέσα μου να σταματήσω. Ήμουν και εν μέσω μιας ίωσης εκείνη την ημέρα και όλα ήταν δύσκολα. Τελικά βέβαια τερμάτισα, αλλά έχω να θυμάμαι.
Ποιος είναι ο ομορφότερος αγώνας στην Ελλάδα και γιατί τον ξεχωρίζεις.
Κοίτα. Η χώρα μας έχει πολλές ομορφιές. Θα ξεχώριζα όμως επειδή μου το ζήτησες τις ομορφιές της Ηπείρου και της Ροδόπης. Έχω τρέξει αγώνες βουνού και στις δύο αυτές “ευρύτερες” περιοχές και έχω δει πανέμορφα μέρη.
Πες μας για έναν αγώνα που θέλεις να κάνεις στο εξωτερικό και έχεις βάλει “στο σημάδι” και γιατί.
Τα τελευταία 2 χρόνια έχει μπει στις σκέψεις μου, ένας αγώνας στην Παταγονία από την πλευρά της Χιλής. Είναι Απρίλιος μεν, αλλά θα τρέχουμε μέσα σε παγετώνες. Είναι αλήθεια ένα ταξίδι ταλαιπωρίας. Θα πρέπει να αλλάξω 3-4 αεροπλάνα για να φτάσω σε ένα σημείο και μετά να διανύσω και 250χλμ με τραίνο για τον τελικό προορισμό μου. Ο αγώνας είναι 100χλμ με μεγάλο βαθμό δυσκολίας, αφού το ρεκόρ αυτή την στιγμή που μιλάμε είναι 17 ώρες. Δεν είναι εύκολο, τρέχεις σε πάγο, περνάς ποτάμια, βουνά ,σχεδόν τα πάντα. Θα ήθελα κάποια μέρα να πάω.
Πιστεύεις πως η πληρωμή συμμετοχής σε έναν αγώνα διασφαλίζει και την ποιότητα και ασφάλεια , ή είναι μέρος αυτής , όσο και μέρος κέρδους για τον διοργανωτή ?
Η αλήθεια είναι πως οι διοργανώσεις έχουν πολλά έξοδα. Πρέπει η συμμετοχή να είναι αντάξια των παροχών της διοργάνωσης και να μην σκέφτονται μόνο το κέρδος. Η ασφάλεια των αθλητών πρέπει να είναι δεδομένη. Ανεξαρτήτου κόστους συμμετοχής. Κοίτα ουσιαστικά για να λέμε τα πράγματα σωστά. Ανάλογα με τα χρήματα που πληρώνει κάποιος για να τρέξει έναν αγώνα, ανάλογες πρέπει να είναι και οι παροχές. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα ενός αγώνα που έτρεξα το 2014 αν θυμάμαι καλά. Πήγα λοιπόν σε έναν αγώνα στην Καπαδοκία , των 65χλμ απόστασης, φοβερή εμπειρία και καταπληκτικός αγώνας. Κάθε τέσσερα χλμ έβρισκες ότι ήθελες στον πάγκο. Αλμυρά, γλυκά, νερό, αναψυκτικά. Τα πάντα. Και η συμμετοχή ? 25€ παρακαλώ.
Ξέρω πως έχεις αναπτύξει μια σχέση αγάπης με το Amorgos Trail Challenge. Θα αφήσεις κάποιον άλλον να κερδίσει τον αγώνα του 2020, ή θα κοιτάνε πάλι την πλάτη σου ?
Για μένα η Αμοργός είναι ένα διάλειμμα από όλα. Δεν την επισκέπτομαι μόνο την εποχή των αγώνων. Πάω στο σύνολο καμιά εικοσαριά μέρες τον χρόνο εκεί. Έχουμε δεσμούς πολύ καλής φιλίας με τους ανθρώπους εκεί και τους ευχαριστώ πολύ , άσε που παράλληλα κάνω κανονικά τις προπονήσεις μου σε αυτό το τερέν. Σίγουρα όσο μπορώ θα πηγαίνω. Είναι αγαπημένο μέρος με καταπληκτικούς φίλους. Όσον αφορά τον αγώνα, όποτε μπαίνω στην μάχη, πάω για την νίκη. Αμοργός Γιάννη = έρωτας. Και Αμοργιανοί = φιλοξενία. Ξέρεις η φιλοξενία τους είναι φοβερή. Θα αφήσω λίγο το αθλητικό κομμάτι. Το έχω δει σε ανθρώπους που έρχονται για πρώτη φορά. Τους αγκαλιάζουν. Να μην σου πω για τα πανηγύρια . Σε όποιο πανηγύρι γίνεται στην Ελλάδα, πληρώνεις. Μόνο στην Αμοργό είναι δωρεάν .
Είναι πολύ στην μόδα, αθλητές βάθρου σαν εσένα, να το ρίχνουν στην προπονητική και την συμβουλευτική. Το έχεις επιχειρήσει ή σκέφτεσαι να το πράξεις στο μέλλον ?
Κοίτα , η προπονητική δεν είναι εύκολο πράγμα. Θέλει χρόνο διαθέσιμο, εμπειρία , θέλει πολλές γνώσεις. Ναι το έχω διαπιστώσει και μπορώ να σου πω, πως με λυπεί λίγο αυτό, γιατί θεωρώ πως καταστρέφονται αρκετές φορές και αθλητές από “προπονητές”, σε εισαγωγικά….Συμβουλές λοιπόν θα δώσω μόνο σε φίλους και αυτό λόγω εμπειρίας. Αλλά μέχρι εκεί.
Πες μου έναν δρομέα της δικής σου κλάσης και αξίας , που “γουστάρεις” να τρέχεις μαζί του και να κυνηγιέστε πάνω στα βουνά. Που πορώνεσαι μόλις διαβάζεις το όνομά του στις λίστες .
Κοίτα δεν ξέρω πως θα ακουστεί, αλλά δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος.Με όλα τα παιδιά έχω καλές σχέσεις και με τον καθένα είναι διαφορετικό το κυνήγι. Με όλους έχω καλές σχέσεις. Με κάθε έναν , όσο είμαστε μαζί, έχουμε να ανταλλάξουμε κουβέντες και να μιλήσουμε. Αλλά όταν τα χιλιόμετρα περνάνε και αρχίζει στην ουσία ο αγώνας, εκεί σταματάνε όλα. Κοιτάμε τον αγώνα.
Πολλοί διοργανωτές αγώνων, έχουν τεχνικούς συμβούλους αθλητές σαν εσένα. Διδάσκονται από την εμπειρία σου, δίνουν αίγλη και εγκυρότητα στον αγώνα τους. Εσύ έχεις υπάρξει ή είσαι εν ενεργεία σε κάποιον αγώνα “σύμβουλος” ? Λες ναι ή όχι σε μια τέτοια προσέγγιση , από υποψήφιους διοργανωτές ?
Κοίτα ο τεχνικός σύμβουλος ενός αγώνα, πρέπει να βλέπει με τα μάτια του αθλητή. Οι σταθμοί ανεφοδιασμού πρέπει να προσαρμόζονται στις ανάγκες του δρομέα. Του πρώτου ή του τελευταίου. Θα προσθέσω πως ακόμη ένα δύσκολο έργο του συμβούλου είναι η ασφάλεια των αθλητών για έναν αγώνα. Έχει τύχει να πω την γνώμη μου σε 2-3 διοργανώσεις, αλλά δεν είμαι σε θέση να αναλάβω κάτι τέτοιο. Το θεωρώ σχεδόν παρόμοιο με την προπονητική. Αν θες να το πάμε λίγο παραπέρα, θα σου έλεγα, πως στο εξωτερικό δεν γίνεται αγώνας trail, χωρίς την συνδρομή Οδηγού βουνού.
Κλείνουμε με 2-3 γρήγορα…
Μεγάλη αγάπη : Εθελοντισμός. Αγαπημένο φαγητό : Φρέσκο ψάρι…μεγάλο ή μικρό δεν έχει σημασία. Ελληνική ταινία : Μπακαλόγατος Αξεσουάρ στο τρέξιμο : Καπέλο , επειδή δεν έχουμε μαλλιά…χαχα Αγαπημένο βιβλίο : Το πρώτο βιβλίο του Ντιν Καρνάζης.
Νίκο, να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο σου και αν και θα το ήθελα , δεν θα μπορέσω να έρθω μαζί σου στην Χιλή. Θα πάω όμως για μια “ψημένη” στα γρήγορα στην Αμοργό και θα σε σκέφτομαι….. καλή αντάμωση λοιπόν !
ΥΓ. Οι φωτό είναι από το προσωπικό αρχείο του Νίκου , του Amorgos trail challenge και του Νίκου Καρανικόλα photographer.