–Μάνια Μπίκοφ. Κυρίως μητέρα τεσσάρων παιδιών, όμως και εθελόντρια σε πολλές δράσεις, συν-ιδιοκτήτρια μεγάλης Ναυαγοσωστικής σχολής, υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος , ικανότατη τριαθλήτρια και πόσα ακόμη…Στο σπίτι τι γίνεται, όλα καλά ?
Κάθε μέρα στο σπίτι έχουμε ένα πάρτι. Όμως ευτυχώς πάει καλά. Τα παιδά έχουν μπει στο πνεύμα πως η μαμά και ο μπαμπάς κάνουν πολλά πράγματα, αλλά είναι πάντα δίπλα τους. Έχουμε περάσει από σαράντα κύμματα, αλλά έχουμε βρει τις ισσοροπίες μας. Δεν είναι εύκολο με τέσσερα παιδιά δημοτικού , αλλά το έχουν καταλάβει πως ότι κάνουμε το κάνουμε από επιλογή και είναι ένας τρόπος ζωή και ακολουθούν τα χνάρια μας.
-Πιστεύεις πως η αγάπη για τον αθλητισμό είναι ισχυρότερη από την αγάπη για διδασκαλία σε υποψήφιους ναυαγοσώστες ? Σίγουρα καθετί είναι διαφορετικό. Όμως ?
Δεν θα μπορούσα με τίποτα να διαλέξω. Η αγάπη για τον αθλητισμό είναι κάτι που για εμένα πυροδοτεί όλα τα υπόλοιπα.Έχω μεγαλώσει με τον αθλητισμό, έχω γαλουχηθεί, έχω σπουδάσει ακόμη και η σχολή που ανοίξαμε με τον Σπύρο , λόγω του αθλητισμού οδηγηθήκαμε εκεί. Τα θεωρώ εντελώς αλληλένδετα. Είναι μια αλυσίδα ζωής όλα αυτά, με τους κρίκους να εναλλάσονται. Θα σε απογοητεύσω και θα σου πω , πως δεν μπορώ να διαλέξω.
-Η εμπειρία και η γνώση , δυστυχώς αποκτούνται με τα χρόνια και αυτά περνάνε γρήγορα. Τι θα κάνεις για την επόμενη γενιά, αν σου δοθεί η ευκαιρία να αλλάξεις κάτι για πάντα ?
Η αλήθεια είναι πως μου ακούγεται σαν ερώτηση καλλιστείων. Νομίζω θα εστίαζα πάρα πολύ στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών, στην ενσυναίσθηση , στην αυτοπεποίθησή τους. Νομίζω πως τα παιδιά θα άλλαζα στον κόσμο.
-Μάτι ή Λέσβος, είναι οι χειρότερες και πιο δραματικές εμπειρίες ζωής ? Μην τις ξεχωρίσουμε, απλά προσπάθησε να μας δώσεις μια εικόνα τωv έντονων στιγμών που ζήσατε.
Αυτές οι στιγμές ήταν έξω από οποιαδήποτε λογική και φαντασία. Ξεπερνά το καλύτερο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Ζούσαμε τις στιγμές αυτές και δεν μπορούσαμε καν να τις φιλτράρουμε. Η Μυτιλήνη για εμένα είναι η κορυφαία σε συναισθηματική αξία, και ίσως παίζει ρόλο το ότι είμαι και μητέρα. Τα πάντα εξελίσονταν μπροστά μας, ήμασταν στο επίκεντρο .
Στο Μάτι, η ομάδα μας ήταν από τις πρώτες που έλαβαν μέρος στις ενέργειες διάσωσης και ανεύρεσης χαμένων ανθρώπων,ήμασταν στην πρώτη γραμμή, καταλαβαίναμε ότι κάτι πολύ κακό συμβαίνει , όμως δεν συγκρίνεται με την Μυτιλήνη. Αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω , είναι η “μυρωδιά”. Η μυρωδιά του καμμένου δέντρου, ζώου, σπιτιού, είχε σκεπάσει τα πάντα. Αυτό δεν θα φύγει ποτέ από την μνήμη μου. Στην Λέσβο ,ζήσαμε άλλες στιγμές. Να βλέπεις μια βάρκα γεμάτη με ανθρώπους, να ανοίγει στα δύο μπροστά στα μάτια σου και να μην ξέρεις ποιον από όλους να τραβήξεις και να σώσεις. Να ακούς απελπισμένες φωνές ανθρώπων που έχουν εγκλωβιστεί μέσα στην βάρκα , η βάρκα να βουλιάζει και αυτοί να προσπαθούν να σπάσουν τα παράθυρα ….Ηταν το κάτι άλλο. Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα τόσο κόντά στον θάνατο , ή καλύτερα τον προδιαγεγραμμένο από τα κυκλώματα θάνατο ανθρώπων. Η 
διασωστική είναι κάτι που όταν το έχεις μάθει, σε πάει από μόνο του. Είναι σαν το ποδήλατο. Πας στο “μέτωπο” και κάνεις αυτό που ξέρεις. Μετά όμως, όλοι μαζί και ο καθένας μας μόνος του, προσπαθεί να κάνει έναν απολογισμό. Και εκεί, τις πιο πολλές φορές, όση βοήθεια και στήριξη και αν είχαμε και από ψυχολόγους, όλοι ψάχναμε να βρούμε ένα κομμάτι ευθύνης που μας αναλογούσε, και μάλιστα μεγαλύτερο από αυτό που θα έπρεπε. Και αυτό έβγαινε από την αμφιβολία που είχαμε μετά από τα αποτελέσματα των τόσων πολλών αθώων θυμάτων. Μας πήρε πάρα πολύ χρόνο για να καταλάβουμε πως τελικά, είναι πάνω από εμάς.
Ποιο είναι το moto , που περνάς στα παιδιά σας και στους μαθητές σας ?
Πως αν νιώσουν πως κάποιος χρειάζεται βοήθεια, να τρέξουν να την προσφέρουν. Να είναι δυνατά παιδιά και χαρακτήρες . Έτσι έμαθα από τον πατέρα μου, αυτό μαθαίνω και τους άλλους.
Αλλάζουμε λίγο “κλίμα”. Έχεις κάνει πολλούς αγώνες. Ποιον αγώνα έχεις απολαύσει περισσότερο ? Κοίτα , απολαμβάνω κάθε αγώνα απόστασης IRONMAN που κάνω, γιατί είναι κάτι που έχει να κάνει με τον εαυτό μου και να ξέρεις με στενοχωρεί πολύ και το γεγονός που δεν μπορώ να κάνω και το IRONMAN Greece, γιατί είμαστε επίσημοι συνεργάτες και δεν υπάρχει η δυνατότητα. Ο αγώνας που απόλαυσα πραγματικά , αν και πόνεσα , ήταν ο 1ος Μαραθώνιος στα Χανιά, που επειδή μας είχε πιάσει απαγορευτικό απόπλου και δεν μπορούσαμε να επιστρέψουμε , είπα “ας το κάνω”. Έτρεχα μέσα στην πόλη που μεγάλωσα, τερμάτιζα ναι μεν με πόνο, αλλά μαζί με τα παιδιά μου, κοντά με τους συμμαθητές μου και ήταν για μένα κάτι μοναδικό.
Ποιος αγώνας σου λείπει ? Ποιον έκανες και θες να ξανακάνεις ?
Θα σου έλεγα πως είναι το Serifos Sunset race .Ήμασταν στην ομάδα του σχεδιασμού του κολυμβητικού σκέλους του αγώνα , έκτοτε το καλύπτουμε με ναυαγοσώστες, όμως επειδή πλέον συμπίπτει με αρκετούς ακόμη αγώνες και πρέπει να το μοιράσουμε, ναι μου λείπει. Είναι ένα πανέμορφο νησί η Σέριφος, είναι πολύ όμορφος ο αγώνας και θα ήθελα να τον ξανακάνω.
Ποιον αγώνα δεν βγάζεις με τίποτα από το καλεντάρι σου ? Για πάντα εκεί δλδ.
Δεν χάνω ποτέ το Spetsathlon. Είναι ο πρώτος αγώνας τριάθλου που έκανα. Είναι το έναυσμά μου. Στον πρώτο αγώνα που διοργανώθηκε ήμουν ναυαγοσώστρια. Είδα από κοντά τι και πως και στην δεύτερη διοργάνωση είπα : “Αυτό είναι”, από εδώ και πέρα ξεκινώ το τρίαθλο. Κάθε χρόνο λοιπόν, θα τον τιμώ και όσο μπορώ να τρέχω, θα είμαι εκεί.
Και τέλος ποιος αγώνας θα έλεγες πως σε κούρασε περισσότερο ?
Κοίτα, θα έλεγα πως αυτό συμβαίνει σε κάθε Μαραθώνιο της Αθήνας και αυτό γιατί “μπαίνω” για τα συναισθήματα και την χαρά της γιορτής, όμως είμαι πάντα απροετοίμαστη και απροπόνητη. Κάθε φορά λέω…γιατί το κάνω αυτό στο εαυτό μου και την επόμενη μέρα αλλάζω γνώμη και πάλι θα είμαι εκεί. Για φέτος θα σου έλεγα , πως δυσκολεύτηκα πολύ και στον αγώνα τριάθλου της Επιδαύρου, γιατί είχε μια ανηφόρα 12 χιλιομέτρων με το ποδήλατο και κάθε στιγμή περνούσε από το μυαλό μου, μόνο το ότι σε λίγο θα έρθει η κατηφόρα. Αυτός ο υπέροχος κατά τα άλλα αγώνας, θα σου έλεγα, πως με έφερε στα όριά μου.
Κλείνουμε με μια επιλογή…..Διακοπές με Σπύρο και οικογένεια. Έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε τρία βιβλία. Love story του μεσοπολέμου, Επιστημονικής φαντασίας και βιβλίο συνταγών από το χωριό του Σπύρου….τι θα πάρεις μαζί σου ?
Κοίτα, το χωριό του Σπύρου είναι και δικό μου χωριό, τα Χανιά. Συνταγές δεν θα έπαιρνα γιατί εκτός του ότι είμαι πάρα πολύ καλή μαγείρισσα και σε καλώ επίσημα και παρακαλώ να καταγραφεί (την πάτησες Μάνια, θα σου έρθω αλλά σαλιγκάρια μην τολμήσεις….), υπάρχουν και στο ιντερνετ συνταγές, οπότε θα πήγαινα στην επόμενη επιλογή. Love story , δεν θα έπαιρνα επίσης, γιατί το ζω τα τελευταία χρόνια με τον Σπύρο και είναι κάτι μαγικό και δεν μου λείπει σε βιβλίο και έτσι θα πήγαινα στην τελευταία επιλογή.Όμως αν μου επιτρεπόταν, θα προτιμούσα ένα βιβλίο που θα είχε μυστήριο, action, πλοκή, δολοφονίες κάτι σε Αγκάθα Κρίστυ ας πούμε.
Που βρίσκουμε την Μάνια και τον Σπύρο ?
Η Σχολή Lifeguard Hellas , βρίσκεται στην Καλλιθέα. Όποιος θέλει μπορεί να επικοινωνήσει μέσω τηλεφώνου στο 302109530177 , να μπει στο επίσημο site ή μέσα από τα τους προσωπικά Social Media. Να ευχαριστήσουμε πολύ την Μάνια και να της ευχηθούμε να συνεχίσει το έργο της , την μαγειρική της , την εκπαίδευση και να της υποσχεθώ πως μια μέρα τον Απρίλιο θα βρεθώ στα ¨άδυτα” της Σχολής τους για ένα στενό μαρκάρισμα και κάλυψη για το κανάλι μας στο youtube.